1e eeuw +
Historische berichten over deze martelares ontbreken, maar volgens de legende woonde ze bij Petrus in huis. Omdat ze zo mooi was maakte deze edelman haar ziek opdat ze niet op het verkeerde pad zou raken. Eenmaal genezen kreeg ze een huwelijkaanzoek, maar ze vroeg 3 dagen bedenktijd omdat ze maagd wilde blijven. In die 3 dagen zorgde ze ervoor dat ze zo verzwakt was dat ze overleed. Haar graf was in de catacomben van Domitilla naast St. Nereus en Achillus. Vanwege de vergelijkenis in naam, koos Peppijn III haar tot schutspatrones. Vervolgens bracht paus St. Paulus I haar relieken naar de Romeinse St. Pieter, waar uit haar mausoleum de Frankische kapel ontstond. De oudste dochter van de kerk werd patrones van Frankrijk en in de St. Pieter werd een St. Petronella kapel gebouwd.

Patr. van Frankrijk en Rome; van pelgrims en reizigers; aangeroepen tegen koorts.
Attr. met St. Petrus die haar geneest; met sleutels; met palmtak en boek; op de wolken op weg naar Christus.
Icon. in lange tunica leidt ze de overleden Veneranda naar het paradijs. Ook wel als orante of met een sluier over het hoofd, een kruis in de ene hand en met de andere hand een zegenend gebaar makend. De sleutel en de bezem als attributen verwijzen naar haar taak als huishoudster van St. Petrus. De scène waarin deze haar van koorts geneest is veelvuldig afgebeeld. Een andere voorstelling betreft de opgraving van haar lijk waarbij Christus haar op een wolk ontvangt.