H. Gallatius van Helvetie
(gedachtenis)

ca 550 Ierland - 16 oktober 630 Arbon.
Een van de twaalf monniken van Bangor in Ulster die St. Columbanus van Bobbio vergezelden als missionaris onder Franken en Alamannen. In Bourgondie genas hij de dochter van hertog Gunzo door een wonder, maar hij wilde de zakken goud die hij als dank hiervoor kreeg alleen accepteren om de inhoud uit te delen aan de armen. Medestichter van het klooster van Luxeuil; werd samen met Columbanus verbannen. Daarna vestigde hij zich in Steinach, waar hij - volgens een legende - in ca 614 een gebedshuis bouwde dat vanaf ca 820 uitgroeide tot het later naar hem genoemde klooster Sankt Gallen. Het bouwplan van dit klooster diende als voorbeeld voor talloze vestigingen van benedictijnen en werd bestudeerd door Umberto Eco voor zijn roman 'Il nome della rosa'.
Na aan de Bodensee te zijn gestorven, werd Gallatius' lichaam hierheen overgebracht. Hij is een van de apostelen van Zwitserland.

Patr. van bisdom, kanton en stad Sankt Gallen; aangeroepen bij en tegen koorts, patroon van ganzen, kippen en vogels. (Latijn, Gallus = haan).

Attr. met pelgrimsstaf (lange reis van Ierland naar Helvetie) en brood; met een beer die hem bedient.

Icon. als benedictijnermonnik met wandelstaf. Zeldzamer is het type van abt met pontificalien.
Scènes: samen met Columbanus steekt hij de Bodensee over, nadat hij een beer brood gaf, brengt deze hem een stuk hout om een kluis te bouwen, preek.