H. Ludgardis van Tongeren (gedachtenis)

1182 Tongeren - 16 juni 1246 abdij Aywieres.
Na een werelds leven verscheen Jezus aan deze dochter van rijke ouders en toonde haar Zijn verwonde Hart om haar te doen afzien van iedere liefde, behalve liefde tot haar hemelse echtgenoot. Daarna wees ze alle partijen die zich aan haar aanboden af en droeg haar maagdelijkheid aan Christus op. Werd priorin van het benedictinessenklooster St. Catharina bij St-Truiden, maar ging uit verlangen naar strengere ascese in 1206 naar het cistercienzerinnenklooster Aywieres. Dit in 1202 gestichte klooster lag oorspronkelijk bij Luik. Toen 4 jaar later een oorlog uitbrak tussen de graven van Luik en Namur, verhuisden de zusters naar Brabant. Ze vestigden zich in klooster Aloux bij Nijvel. Door watertekort verhuisden ze in 1217 naar Aywieres bij Brussel. Ze was gezegend met visioenen en voorspellingskracht. Kende levitaties en was een van de eerste vereersters van Jezus' Heilig Hart. De laatste 11 jaar van haar leven was ze blind. Deze Vlaamse heilige is ook over de grens bekend vanwege haar mystieke ervaringen en geduld. Haar tijdgenoot Thomas van Cantimpre beschreef haar in zijn Vita piae Lutgardis. Als auteur van Het leven van Sinte Lutgard (eind 13e eeuw). Bij haar heiligdom te Tongeren vinden nog de St. Ludgardisfeesten plaats.

Patr. van Tongeren en van Vlaanderen, van blinden, van taal en letteren; van de Vlaamse Beweging (ze leefde de laatste jaren in een Frans klooster maar sprak geen Frans, haar gebed om geen Waals te kunnen spreken werd verhoord) van zwangere vrouwen.

Attr. crucifix, rozenkrans, in visioen voor een kruisbeeld; met een losgemaakte arm trekt Jezus Lutgardis naar zich toe opdat ze de wonden in zijn zijde kan kussen; met doornenkroon en spijkers in haar handen (haar devotie tot Jezus' lijden).

Icon. geknield voor het kruis. Een straaltje bloed loopt uit Christus' wonde en bevochtigt haar lippen. Op een 18e eeuws werk van Götz verruilt zij haar hart met dat van Christus (kerk te Birnau Maurach).