H. Pirminius van Reichenau
(gedachtenis)

ca 690 Spanje of Zuid-Frankrijk - 3 november 73 Hornbach
Werkte als benedictijner abt-bisschop in het West-Frankische rijk. In het Rijnland stichtte hij verscheidene kloosters, waaronder in 724 Reichenau, Murbach, Hornbach bij Zweibrücken (742) en samen met St. Amor van Amorbach, ook Amorbach in Odenwald. Hij herstelde Disentis (kanton Graubünden) en stelde als regionaal bisschop alle kloosters onder de benedictijner regel. Op zijn verzoek en met steun van Eddo van Straaatsburg stichtte hertog Oatilo in 741 het klooster van Niederalteich. Zijn catechetisch handboekje Scarapsus (Dicta Pirmini), in de Karolingische tijd zeer wijdverbreid, bevat de huidige tekst van de apostolische geloofsbelijdenis. De 'apostel van de Alamannen' werd in reichenau opgevolgd door zijn leerling Za. Eddo, die later bisschop van Straatsburg werd. Zijn relieken kwamen vai Hornbach en Speyer naar Innsbruck, waar ze rusten in de jezuïtenkerk. Er zijn ook relieken in Sankt Paul (Kärnten), Wissembourg (Elzas), Bern, Hornbach, de St-Ulrich und Afra in Augsburg en in de naar hem genoemde stad Pirmasens. Murbach, ten westen van Guebwiller, bezit - nu gedeeltelijk in reünie - nog steeds een van de machtigste Romaanse bouwwerken van Frankrijk. Wordt vereerd in Duitsland, de Elzas en in Luxemburg.
Patr. van de Elzas, Innsbruck, Reichenau, Rheinland-Pfalza, aangeroepen tegen pest, tegen ongedierte en slangen (die verdreef hij uit Reichenau), tegen vergiftiging van het eten; aangeroepen voor een voorspoedige bevalling.
Attr. als bisschop, omgeven door slangen, kikkers, ongedierte, met een kerk (kloosterstichter), doornstruik met fijn fruit, met fontein.
Icon. Vanaf de 10e eeuw komt hij herhaaldelijk voor op miniaturen van de Reichenauer School. Als geestelijke of als abt in kazauifel, met staf en mijter afgebeeld,met als attribuut vaak een kerkmodel. Scène: verdrijft giftige monsters (het heidendom) uit Reichenau, bouw van de kerk.