H. Eduardus III Confessor
(gedachtenis)

1003 Islip (Oxford) - 5 januari 1066 Westminster.
Zoon van koning Aethelred II en de Normandische prinses Emma en een kleinzoon van St. Eduardus II Martyr. Toen de Denen in 1013 Engeland binnenvielen, werden Edward en zijn moeder naar Normandie gezonden. In 1042 werd hij naar Engeland geroepen en in 1043 volgde hij de troon op en trouwde met Edith. De 'vader van de wezen en de armen' werd als heilige bekend door zijn devotie, zijn zorg voor behoeftigen en zijn wonderen. Het kinderloze huwelijk met Edith droeg bij tot zijn faam geheel in kuisheid met haar te leven. Onder hem werd vanaf ca. 1040 de Westminster Abbey verbouwd en verrijkt. Dankzij hem ontstonden veel kerken. Een brokstuk van zijn graf wordt bewaard in de abdij van Reading. Heiligverklaard in 1161. St. Thomas Beckett bracht op 13 oktober 1163 zijn relieken naar de Westminster Abbey, waar zijn graf een nationaal heiligdom en centrum van bedevaart werd.

Patr. van Engeland, het Britse koningshuis, aangeroepen tegen krop en struma.

Attr. als koning; kroon; scepter, ring aan de hand; een zieke dragend; leprapatienten; met duif.

Icon. Grote man met smal gezicht en blond haar en baard (11e eeuw tapijt van Bayeux). Hij draagt een ring die hij aan een bedelaar in Westminster gaf en die hij twee jaar later weer terugkreeg van twee pelgrims. Zij hadden hem van Johannes de Evangelist gekregen met de opdracht hem aan Eduardus terug te geven. Komt met St. Edmundus van East Anglia voor op de Wiltontiptiek (14e eeuw, National Galery London).