H. Cuthbertus van Lindisfarne
(gedachtenis)

ca 635 Lauderdale (Schotland) - 20 maart 687 Farne eilanden.
Ook Cuthbertus van Durham genoemd. Deze 'wonderdoener van Engeland' groeide op als schaapherder, werd in 651 monnik in Melrose (Zuid-Schotland), vertrok naar Ripon en werd in 662 prior van Melrose. Hierna werd hij uitgezonden naar Lindisfarne (= Holy Island) waar hij in ca 685 abt-bisschop werd als opvolger van St. Eata. Op enkele kilometers van dit Noordzee eiland bij Berwick upon Tweed had hij op het onbewoonde eiland Farne een eigen kluis. Hij is een van de meest geliefde Engelse heiligen, bekend om zijn wonderen, zijn mededogen en zijn vredelievendheid in een tijd van verdeeldheid. Men vertelt dat zijn lichaam na zijn dood niet bedierf en zelfs dat men zo nu en dan zijn baard en hoofdhaar moest bijknippen. Kort na zijn dood kwam het beroemde Evangeliarium van Lindisfarne van bisschop Eadfrid van lindisfarne tot stand. Zijn leven werd beschreven door St. Beda Venerabilis. In 995 werden zijn relieken overgebracht naar de kathedraal van Durham.

Patr. van Durham, Farne-eilanden, Northumberland, patroon van de herders, van zeelieden, aangeroepen tegen de pest.

Attr. als herder, prior of bisschop; met brood of voedsel of met in zijn handen het bekroonde hoofd van koning St. Oswald; soms in gezelschap van een adelaar, zwanen of visotters; met vuurzuil, een of meer engelen, maakt zegenend gebaar; hoofd; mijter; staf; boek.

Icon. als monnik in een benedictijnerhabijt maar ook als bisschop die soms het hoofd van St. Oswald van Northumbrie bij zich draagt. Scenes, zijn paard vindt brood in strooien dak; engel geneest zijn knie; ontdekking van lichaam; preek in Lindisfarne; reizen over zee en land; viswonder, genezingen, verschijningen na zijn dood waaronder blussen van een brand.