Heilige Henricus
(gedachtenis)

Geboren in 973 in Beieren, volgde Henricus zijn vader op in het bestuur van het hertogdom en werd later tot keizer gekozen. Hij onderscheidde zich op bijzondere wijze door zijn zorg voor de godsdienstige en zedelijke verbetering van de Kerk en voor de verkondiging van het Evangelie aan de gelovigen. Hij richtte verscheidene bisdommen op en schonk veel van zijn bezit aan kloosters. Hij stierf in 1024 in Grotna (bij Göttingen) en werd in 1146 door paus Eugenius III heilig verklaard.

Patr. van aartsbisdom en stad Bamberg, van bisdom Basel; van koningen en benedictijneroblaten.

Attr. met kroon en scepter (keizer); model van een kerk (dom Bamberg); samen met St. Cunegundus; zwaard en lans; geflankeerd door Sophia en Prudentia; leliestengel (teken van zijn maagdelijk huwelijk).

Icon. als keizer van middelbare leeftijd met korte donkere baard of zonder baard tronend met kroon, scepter en rijksappel. Door Christus tot keizer gekroond en ondersteund door St. Emmeramus en St. Udalricus van Augsburg. Ook samen met St. Cunegundus. Beelden uit ca 1237 aan de Adamspoort van de dom in Bamberg stellen Henricus en Cunegundus voor. Zij draagt een kerkmodel en hij een rijksappel. Ook uitgebeeld op hun sarcofaag in genoemde dom. Scenes: St. Benedictus bevrijdt hem van niersteen, dood, weging van zijn ziel.