Touraine - 444 Tours.
Leerling van bisschop St. Martinus van Tours. Tijdens zijn jeugd was hij een moeilijke en ongehoorzame prelaat. Desondanks werd hij gekozen tot opvolger van Martinus, maar na 20 jaar werd hij van zijn zetel verdreven. Hij vertrok naar Rome en toonde berouw. Toen hij weer in Tours werd geplaatst, waren zijn gedrag en manieren zo zeer veranderd dat hij onmiddellijk na zijn dood tot heilige werd uitgeroepen. Zijn relieken waren eerst in Clermont Ferrand, nu in de San Michele in Pavia.

Patr. van rechters aangeroepen bij maag en buikpijn.

Attr. met gloeiende kolen aan zijn voeten of in een pand van zijn kledij (zijn onschuld); laat een pasgeboren kind praten, van wie men zegt dat hij de vader is; soms zeggen de lippen 'hij is niet mijn vader' (Non est pater meus); met drie aren; kruis; zegenend gebaar; boek; palmtak.

Icon. als bisschop met algemene attributen. Op de oudste afbeeldingen met kazuifel, staf en tonsuur. Meestal ook met mijter en aartsbisschoppelijk kruis. Losse scènes; knielend aan het doodsbed van St. Martinus, bij vrouw met gebarend bakerkindje (het kind bevestigt dat hij niet zijn vader was), laat kolen uit zijn mantel op het graf van St. Martinus vallen.