ca 1380 Roccaporena - 22 mei 1457 Cascia. Ook wel de H. Rita genoemd.
Zij wilde maagd blijven, maar werd uitgehuwelijkt aan een alcoholist en bruut, Fernando Mancini, die haar eerst verafgoodde maar haar later vaak sloeg. Uiteindelijk overwon ze hem maar hij werd door anderen vermoord. Ze was bang dat haar kinderen de moord op hun vader zouden wreken, maar nadat haar gebed dat haar kroost liever zou sterven was verhoord, kon zij na meerdere afwijzingen van de kant van het klooster in 1407 toch intreden bij de augustinessen van St Maria Magdalena in Cascia (nu het St. Rita klooster). Hier leefde 'de beschermheilige van onmogelijke gevallen' 40 jaar op water en brood, ontving het wondteken van de doorn op haar voorhoofd als uiting van mystiek lijden en droeg geduldig het lot van een ernstige chronische ziekte. In haar geboorteplaats herinneren nog aan haar de Rots en de Tuin van Santa Rita. In het kerkje van San Mantano alhier rusten haar familieleden en vond haar noodlottige bruiloft plaats. Zelf rust ze in de Santa Rita in Cascia (1947), een veelbezocht bedevaartsoord. Heiligverklaard in 1900. Zij wordt ook vereerd in het augustinijnenklooster in Kontich (Antwerpen), in de OLV kerk te Diest, in de Ritakerk te St. Oedenrode.

Patr. van Ritazusters, slagers, slachters en vleeswarenverkopers; voor hopeloze en onmogelijke zaken (ze werd vanwege het verleden van haar man en omdat ze getrouwd was geweest, meermalen als kloosterlinge geweigerd en droeg bij tot buitengewone en onverwachte gebedsverhoringen), aangeroepen door vrouwen met een ongelukkig huwelijk, door kinderloze vrouwen en bij onvruchtbaarheid; van het naar haar genoemde caritatieve werk.

Attr. als augustines, met gewond voorhoofd (stigma van de doornenkroon); roos in de hand (een wonder bij haar huis bloeide midden in de winter een roos); bijen op haar kleed (die zwierven rond haar wiegje en lieten honing in haar mond achter); terwijl ze bidt voor de gekruisigde Christus springt een doorn van de doornenkroon naar haar voorhoofd.