25 Juni![](https://files.evangelizo.org/images/website/front/calendrier-brown.svg)
12th Sunday in Ordinary Time
- H. Wilhelmus van Monte Vergine (gedachtenis)
- H. Prosper Tiro van Aquitanië (gedachtenis)
Heiligen van de dag
Het Evangelie van de dag
Uit het boek Job 38,1.8-11.
In die tijd begon de Heer in storm en wind tot Job te spreken:
'En wie sloot de zee af met een deur,
toen ze uit de schoot van de aarde brak?
Ik hulde haar in een gewaad van wolken
en omwond haar met donkere nevels.
Ik legde haar mijn grenzen op
en sloot haar af met deur en grendelbalk,
en zei: Tot hiertoe en niet verder,
dit is de grens die ik je trotse golven stel.'
'En wie sloot de zee af met een deur,
toen ze uit de schoot van de aarde brak?
Ik hulde haar in een gewaad van wolken
en omwond haar met donkere nevels.
Ik legde haar mijn grenzen op
en sloot haar af met deur en grendelbalk,
en zei: Tot hiertoe en niet verder,
dit is de grens die ik je trotse golven stel.'
Psalmen 107(106),23-24.25-26.28-29.30-31.
Soms daalden zij af naar zee,
gingen scheep en bevoeren het wijde water,
ze zagen de daden van de Heer,
zijn wonderen op de oceaan.
Hij sprak en ontketende storm,
hoog zweepte hij de golven op.
Zij stegen tot aan de hemel, vielen neer in de diepte,
hun maag keerde om van ellende,
Ze riepen in hun angst tot de Heer –
hij leidde hen weg uit vele gevaren
hij bracht de storm tot zwijgen,
de golven gingen liggen.
Het verheugde hen dat de zee tot rust kwam,
hij bracht hen naar een veilige haven.
Laten zij de Heer loven om zijn trouw,
om zijn wonderen aan mensen verricht,
gingen scheep en bevoeren het wijde water,
ze zagen de daden van de Heer,
zijn wonderen op de oceaan.
Hij sprak en ontketende storm,
hoog zweepte hij de golven op.
Zij stegen tot aan de hemel, vielen neer in de diepte,
hun maag keerde om van ellende,
Ze riepen in hun angst tot de Heer –
hij leidde hen weg uit vele gevaren
hij bracht de storm tot zwijgen,
de golven gingen liggen.
Het verheugde hen dat de zee tot rust kwam,
hij bracht hen naar een veilige haven.
Laten zij de Heer loven om zijn trouw,
om zijn wonderen aan mensen verricht,
Uit de 2e brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Korinte 5,14-17.
Broeders en zusters, de liefde van Christus laat ons geen rust, sinds wij hebben ingezien,
dat Een is gestorven voor allen. Maar dan zijn allen gestorven!
En Hij is voor allen gestorven, opdat zij die leven niet meer voor zichzelf zouden leven,
maar voor Hem die ter wille van hen is gestorven en verrezen.
Daarom beoordelen wij voortaan niemand meer naar de oude maatstaven.
En al hebben wij Christus ooit op zulke wijze beoordeeld, dan nu toch niet meer.
Zo is dus wie in Christus is, een nieuwe schepping: het oude is voorbij, het nieuwe is al gekomen.
dat Een is gestorven voor allen. Maar dan zijn allen gestorven!
En Hij is voor allen gestorven, opdat zij die leven niet meer voor zichzelf zouden leven,
maar voor Hem die ter wille van hen is gestorven en verrezen.
Daarom beoordelen wij voortaan niemand meer naar de oude maatstaven.
En al hebben wij Christus ooit op zulke wijze beoordeeld, dan nu toch niet meer.
Zo is dus wie in Christus is, een nieuwe schepping: het oude is voorbij, het nieuwe is al gekomen.
Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Marcus 4,35-41.
Op een zekere dag tegen het vallen van de avond sprak Jezus tot zijn leerlingen : 'Laten we oversteken.'
Zij stuurden het volk weg en namen Hem mee zoals Hij daar in de boot zat; andere boten begeleidden Hem.
Er stak een hevige storm op en de golven sloegen over de boot, zodat hij al vol liep.
Intussen lag Hij aan de achtersteven op het kussen te slapen.
Ze maakten Hem wakker en zeiden Hem: 'Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?'
Hij stond op, richtte zich met een dwingend woord tot de wind
en sprak tot het water: 'Zwijg, stil!' De wind ging liggen en het werd volmaakt stil.
Hij sprak tot hen: 'Waarom zijn ge zo bang? Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?'
Zij werden door een grote vrees bevangen en vroegen elkaar:
'Wie is hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?'
Zij stuurden het volk weg en namen Hem mee zoals Hij daar in de boot zat; andere boten begeleidden Hem.
Er stak een hevige storm op en de golven sloegen over de boot, zodat hij al vol liep.
Intussen lag Hij aan de achtersteven op het kussen te slapen.
Ze maakten Hem wakker en zeiden Hem: 'Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?'
Hij stond op, richtte zich met een dwingend woord tot de wind
en sprak tot het water: 'Zwijg, stil!' De wind ging liggen en het werd volmaakt stil.
Hij sprak tot hen: 'Waarom zijn ge zo bang? Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?'
Zij werden door een grote vrees bevangen en vroegen elkaar:
'Wie is hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?'
Bron : Petrus Canisius bijbelvertaling & vernieuwingen