H. Gertruida van Helfta (1256-1301)

benedictines

De Heraut, boek III, SC 243 (vertaling uit het Frans evangelizo.org) 

"Zij zullen hun ogen opheffen voor Hem die zij doorstoken hebben" (Joh 19:37)

Op een zekere vrijdag, toen de dag al ten einde liep, zei Gertrude, terwijl ze het beeld van het kruisbeeld bekeek en ontroerd was door de aanblik, tegen de Heer: "O mijn liefste Beminde, hoeveel hebt U geleden voor mijn verlossing op deze dag die ik, helaas! die ik, door mijn totale ontrouw, heb verspild door deze aan zoveel bezigheden te besteden dat ik vergeten ben om me de hele dag met vurigheid te herinneren, o mijn eeuwige Verlossing, dat U elk uur voor mij geleden hebt en dat U, het Leven waaruit al het leven voortkomt, gestorven bent voor de liefde van mijn liefde."

 De Heer antwoordde haar vanaf de hoogte van het kruis: "Alles wat jij verzuimd hebt te doen, heb Ik voor jou gedaan, en elk uur heb Ik in mijn Hart alles verzameld wat jij in het jouwe had moeten vormen, en de opeenstapeling daarvan heeft mijn Hart zo verwijd, dat Ik met groot verlangen het moment heb afgewacht waarop dit gebed van jou tot Mij zou komen; want dan kan Ik eindelijk aan God, mijn Vader, alles aanbieden wat Ik in de loop van de dag voor jou heb gedaan: Zonder dit gebed zou niets van dit alles je verlossing kunnen dienen. " Dit laat zien wat Gods al-getrouwe liefde voor de mensheid inhoudt (...) Bij een andere gelegenheid, toen ze het beeld van de gekruisigde Christus in haar handen hield (...), begreep ze dat wie met vrome aandacht het beeld van het kruis van Christus beschouwt, de Heer naar hem kijkt met zo'n welwillende barmhartigheid dat zijn ziel, als een heldere spiegel, door de werking van goddelijke liefde, dit verrukkelijkste beeld in zich ontvangt waarover het hemelse hof zich verheugt. En er zal eeuwige toekomstige heerlijkheid voor hem zijn.