H. Faustina Kowalska (1905-1938)

religieuze

Klein Dagboek, § 1589

"Zal hij dan niet de negenennegentig in de bergen alleen laten om op zoek te gaan naar het verdwaalde schaap?"

De ziel die wacht op de komst van de Heer: Ik weet niet, o Heer, op welk uur U komt, 
dus ik waak onophoudelijk, houd mijn oren gespitst. 
 Ik, Uw geliefde, die U hebt verkozen, 
 want ik weet dat U liefst ongezien wilt komen.  
 Toch voelt, Heer, het zuivere hart U van ver. Ik wacht op U, Heer, in rust en in stilte, 
 met een groot heimwee 
 en een onvervulbaar verlangen in mijn hart
 Ik voel mijn liefde voor U groeien tot een vuurzee
 en hoe, aan het eind van mijn dagen, 
 een vlam zal reiken tot in de hemel:
 dat dan al mijn wensen vervuld zullen zijn Kom dan toch eindelijk – mijn zeer lieve Heer, 
en neem met U mee mijn dorstige hart 
naar daarginds bij U, in de hoogste contreien 
waar Uw hemelse leven voor eeuwig regeert. Want het leven op aarde is niets dan een doodsstrijd,  
ja ik voel dat mijn hart voor de hoogten is gemaakt.  
Niets kan mij boeien op de vlakten van dit leven. 
 Mijn vaderland is de hemel; onwankelbaar dit geloof.