H. kardinaal John Henry Newman (1801 – 1890)

theoloog, stichter van het Oratorium in Engeland

Sermon "The Mind of Little Children" ; PPS II,6 (vert. De geest van onschuldige kinderen)

"Martelaren die niet in staat zijn om van de naam van uw Zoon te getuigen en toch verheerlijkt zijn door zijn geboorte" (Na de communie)

Het is goed dat we een dag voor deze heilige Onschuldige Kinderen hebben, want hun dood was heilig. Wanneer de gebeurtenissen ons dichter bij Christus brengen, wanneer we lijden voor Christus, dan is dat zeker een onuitsprekelijk voorrecht - welk lijden dan ook, zelfs als we er op het moment zelf niet bewust van zijn dat we voor Hem lijden. De kleine kinderen die Jezus in zijn armen nam, konden ook op het moment zelf niet begrijpen, van welke grote buiging ze het onderwerp waren, was deze zegen van de Heer niet een werkelijk voorrecht? Dit geldt ook voor de massamoord op de kinderen van Bethlehem, welke voor hen een sacrament inhoudt; dat was de beloning van de liefde van de Zoon van God voor hen die dit lijden ondergingen, alsof er van Hem een geheime kracht uitging, die de zielen zuivert en die heiligt door de pijn en moeite van deze wereld heen. Zo was ook het geval bij de heilige Onschuldige Kinderen. Waarlijk, de aanwezigheid van Jezus zelf houdt een sacrament in: al zijn handelingen, al zijn blikken, al zijn woorden communiceren de genade aan hen die het aanvaarden om te ontvangen - en hoeveel meer dan aan hen die aanvaarden om zijn leerlingen te worden. Vanaf het begin van de Kerk dus, werd een dergelijk martelaarschap beschouwd als een soort doop, een ware bloeddoop, die dezelfde sacramentele uitwerking heeft als het water dat herstelt. Wij worden dus uitgenodigd om deze kleine kinderen te beschouwen als martelaren en om gebaat zijn met de getuigenis van hun onschuld.