H. Ambrosius (ca 340-397)

bisschop van Milaan en kerkleraar

Elia en het vasten; PL14, 697 (vertaald uit het Frans door evangelizo.org)

"Hij zal voor Gods Gelaat uitgaan in de geest en de kracht van Elia" (Lc 1,17

Wat is het vasten, behalve de essentie en het beeld van de hemel? Het vasten is troost voor de ziel, voeding voor de geest. Het vasten is het leven van de engelen; het vasten is dood voor de zonden, de vernietiging van de fouten, het geneesmiddel van de redding, de wortel van de genade, het fundament van de kuisheid. Door deze ladder komt men sneller bij God. Elia is die ladder opgegaan, voordat hij met de hemelwagen opsteeg; door naar de hemel te gaan, heeft hij aan zijn leerling de erfenis van soberheid en onthechting nagelaten (cf 2Kon 2,11-15). In die kracht en in deze geest van Elia is Johannes gekomen (Lc 1,17). Hij was in de woestijn immers ook aan het vasten, en zijn voeding bestond uit sprinkhanen en wilde honing (Mt 3,4). Daarom had degene, die hem had meegenomen door zijn meesterschap over zichzelf op het gebied van het menselijk leven, hem niet als een mens beschouwd, maar als een engel. Wij lezen hierover: “Hij is zelfs meer dan een profeet. Hij is het over wie geschreven staat: Zie, Ik zend mijn engel voor u uit, om voor u de weg te banen” (Mt 11,9-10 Grieks; Ex 23,20). Wie zou louter door menselijke kracht op vuurpaarden kunnen klimmen, op de vuurwagen, en een tocht door de luchten [zoals Elia] kunnen leiden, behalve degene die de menselijke lichamelijke natuur heeft omgevormd door de kracht van het vasten die hem een onvergankelijke natuur geeft?