H. Johannes Chrysostomus (ca 345-407)

priester te Antiochië, daarna bisschop te Constantinopel, kerkleraar

De lofzang van Paulus, homilie 2

De grootheid van de ziel van de apostel Paulus

De apostel Paulus heeft ons meer dan wie ook laten zien wat de mens is, hoe edel zijn natuur is en tot welke moed hij in staat is. Elke dag gaf hij alles en temidden van de gevaren die hem bedreigden, had hij steeds weer nieuwe moed, zoals zijn eigen woorden getuigen: “De weg achter mij vergetende, ga ik voort naar wat voor mij ligt” (Fil. 3:13). Als hij de dood voelt aankomen, nodigt hij ons uit om zijn vreugde te delen door te zeggen: “Verblijdt u, ja, verblijdt u met mij” (Fil 2,18). Te midden van gevaren, beledigingen en allerlei vormen van afkeuring verheugde hij zich en schreef hij aan de Korintiërs: “Ik schep behagen in zwakheden, beledigingen en vervolgingen” (2 Kor 12:10). Voor Paulus was er maar één ding om bang voor te zijn en voor te vluchten: God beledigen. Evenzo trok niets hem anders aan dan God te behagen, niets, zelfs niet de goederen van de hemel; dit toont de vurigheid van zijn liefde voor Christus (...). Dit was zijn houding toen hij vroeg om uitgesloten te worden van de heerlijkheid van de hemel om de Joden te redden die er niet in geslaagd waren gered te worden (vgl. Rom. 9:3). Dit bewijst hoe pijnlijk hun verlies voor hem was. Als het niet zo pijnlijk voor hem was geweest, zou hij niet zo'n verzoek hebben gedaan, omdat hij zijn keuze verdraaglijker en troostrijker vond. En het was niet alleen een intentieverklaring, maar een echte hartenkreet: “Dit is mij een groot verdriet en een voortdurende pijn in mijn hart” (Rom. 9, 2). Met wie zouden we deze man kunnen vergelijken die treurt om de hele wereld?